7. Ruszaj się. Regularne ćwiczenia bardzo pomagają, jeśli dużo się stresujesz. Są twoim najlepszym przyjacielem w walce, jak radzić sobie ze stresem. Pamiętaj, żeby mierzyć siły na zamiary: uprawianie sportu w celu zwalczenia stresu nie będzie miało sensu, jeśli będziesz stresować się dodatkowo sportem.
Nie jest on wyłącznie domeną osób dorosłych, stresują się także dzieci w wieku szkolnym i młodsze. Zdarza się, że rodzice bagatelizują szkolne stresy dziecka, tymczasem mogą one wpływać destrukcyjnie na samopoczucie psychiczne i fizyczne dziecka. Co, jeśli optymalny poziom stresu został przekroczony? Jak możemy pomóc? Dzieci zazwyczaj dają wyraz przeżywanym trudnościom poprzez swoje zachowanie. Stają się rozdrażnione, niespokojne, czasem nawet agresywne względem siebie i ludzi w otoczeniu. Zdarza się też regresja, czyli “cofnięcie” do wcześniejszego etapu rozwoju, występujące w obszarze jednego zachowania bądź kilku. Dziecko może na przykład ssać kciuk, moczyć łóżko czy płakać bez powodu. Ciało dziecka daje sygnały, które powinny wzbudzić czujność rodzica. Bóle brzucha, bóle głowy, senność… Również brak apetytu powinien być dla nas wskazówką. Objawy te mogą sygnalizować problemy natury zdrowotnej lub emocjonalnej. Trzeba być niezwykle czujnym, aby móc rozróżnić pojedyncze wydarzenia, które nie wymagają szczególnej reakcji i głębszej refleksji, od tych mogących zwiastować głębszy problem. Kary za nieodpowiednie zachowanie, czy wykłady moralne nie pomagają dziecku w stresie a pomysł pozostawienia dziecka samego sobie (tzw. time-out) dodatkowo ten stres może nasilić. Dzieci, bardziej niż dorośli, są wrażliwe na odrzucenie, brak akceptacji i empatii. Niezrozumienie i nieżyczliwa postawa dorosłych (szczególnie rodziców, a także opiekunów/nauczycieli) zrzuca na barki dziecka odpowiedzialność za stresujące sytuacje i powoduje często przygnębiające poczucie osamotnienia. Uwaga! Reklama do czytania Jak zrozumieć małe dziecko Poradnik pomagający w codziennej opiece Twojego dziecka 8 sposobów, by pomóc dziecku zwalczyć stres Samoregulacja – to umiejętność świadomego regulowania swoich emocji. Osoba, która tego nie potrafi reaguje automatycznie (często nieświadomie) w odpowiedzi na bodziec ze środowiska zewnętrznego: na przykład prezent = radość; upadek = złość, widok czegoś smacznego = chęć natychmiastowego jedzenia, egzamin = stres. Jednak regulacji emocji można się nauczyć. Co ważne, regulacja emocji nie jest równoznaczna z ich wypieraniem bądź zaprzeczaniem im! Słuchanie – rodzina najczęściej jest głównym źródłem wsparcia, a zaangażowane słuchanie jest zazwyczaj najlepszym narzędziem rozpoznania problemów. Ważne, by pomóc dziecku zidentyfikować jego niekontrolowane objawy stresu (bezsenność, wahania nastroju, tiki nerwowe, bóle głowy). Dziecko potrzebuje również komunikatów, że jest dla nas ważne, że nie jest samo, że jego objawy nie są niczym złym, lecz służą temu, aby pomóc mu wyrazić niepokój i poradzić sobie z traktowanie problemów dziecka – nawet jeśli problemy dziecka wydają się być nieistotne dla rodzica, dla dziecka są całkowicie realne! Nie wolno śmiać się z dziecka i być obojętnym na jego rutynowych zwyczajów – zmiana nawyków może sprawić, że dziecko będzie miało więcej czasu na zabawę, na odpoczynek. Przykładowo, kiedy wraca do szkoły, ważne, by miało czas zająć się zabawą, rysowaniem, byciem z rodziną… Nauka i zadania domowe mogą na nudę – harmonogram życia rodzinnego jest zazwyczaj przeciążony, a dzieci mają bardzo mało czasu na swobodną zabawę, spacery, nudę. Tymczasem to w tych momentach mogą naładować swoje akumulatory!Budowanie zaufania – ważne jest, aby pozwolić dziecku być częścią rozwiązania problemu. Budowanie jego poczucia własnej wartości jest ważniejsze niż wyeliminowanie przyczyny stresu. Czytajcie wspólnie książki o stresie, są na rynku dostępne pozycje dla dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym. Wspólna lektura i rozmowa pomogą mu zrozumieć, co się dzieje, i znaleźć rozwiązanie na relaks – każdy sam musi znaleźć własny sposób na relaks. Dla jednych jest to rysowanie (np. mandali), dla innych śpiew, aktywność fizyczna, oglądanie filmu, czytanie książki, leżenie i myślenie o dziecko prosić o pomoc – warto pokazać dziecku, że rodzice są dla niego wsparciem, że są obecni, dostępni. To rodzic powinien ocenić, czy wspólnie z dzieckiem znajdzie rozwiązanie problemu, czy też będzie potrzebna pomoc specjalisty (np. pediatry, psychologa). Uwaga! Reklama do czytania Uwaga! Złość Jak zapanować nad reakcją na złość? Życie seksualne rodziców Zacznij świadomie budować swoją relację z partnerem Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli Jak pomóc małemu dziecku? Małe dzieci (0-6 lat) często nie potrafią precyzyjnie opisać słowami swoich problemów czy lęków, nie potrafią analizować rozwiązań, a nawet prosić o pomoc. Tylko uważny i zaangażowany dorosły może uchronić je od stresu. Sukces zależy od dorosłych, którzy dostrzegają oznaki, identyfikują problemy, słuchają, pocieszają i przytulają. Jeśli stres dziecka jest wynikiem przebywania w żłobku czy przedszkolu, należy skontaktować się z wychowawcą, porozmawiać o swoich obawach i spróbować dowiedzieć się, co jest przyczyną tego stanu rzeczy. Najważniejsze, by zapewnić dziecko, że jest się z nim, że może liczyć na pomoc. I zachować spokój.
Na wszystko inne nie warto zwracać większej uwagi, a zwłaszcza stresować się czy denerwować. Wtedy życie będzie o wiele łatwiejsze i prostsze. Dobre samopoczucie. Bardzo dużo osób zastanawia się, jak przestać się martwić. Przede wszystkim ważne jest to, żeby pamiętać, iż sprawy przeważnie układają się dobrze. JeżeliOdpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 23:54 blocked odpowiedział(a) o 23:56 Opić się i uśmiech na twarzy jak ta lala :) A tak na poważnie wyobrazić sobie , że wokół Ciebie nikogo nie ma. :) pamiętam moje pierwsze mecze w lidze :) Prawie się posrałem w gacie przed wyjściem :) taki stres. Chciałem się pokazać z jak najlepszej strony nowemu trenerowi i tak napierdalałem, że w 10 min. strzeliłem bramkę :) (nie wiedziałem nawet co się dzieje ). Powiem Ci tak najgorzej to jest wyjść, jak już wyjdziesz to już ciśnienie zejdzie z Cb i będziesz grał jak na treningu. Weż ten mecz jako zwykły trening i baw się ! stres (nie na długi czas) jest dobry = adrenalina dobrze działa że możesz robić rzeczy niemożliwe blocked odpowiedział(a) o 11:09 posłuchaj muzyki ( ale takiej odprężającej , a nie jakieś .. ) , pomyśl , że jesteś z kolegami na boisku , że nikt na Ciebie nie patrzy , może to coś pomoże . Uważasz, że ktoś się myli? lub
Czy martwisz się, że życie będzie trudne i stresujące? Takie myślenie to niewidzialna, lecz najbardziej podstępna i najczęstsza forma autosabotażu. Susie Moore dostrzega, że stres, który nas przytłacza, często tworzymy i napędzamy sami. Nie neguje cierpienia, ale uczy, jak przekuwać ból, żałobę,…O tym, czy piłkarze, i generalnie sportowcy, powinni uprawiać seks dzień przed meczem ze swoimi partnerkami krążą prawdy i półprawdy. Na jednych ma to wręcz zbawienny wpływ - seks powoduje u nich wydzielanie się tzw. hormonu szczęścia, czyli endorfin, które działają na samopoczucie podobnie jak morfina, dzięki czemu zawodnik podchodzi do spotkania maksymalnie skupiony. Dzięki temu piłkarz nie schodzi poniżej przyzwoitego poziomu. Jest też druga strona medalu. Nie każdemu seks dobrze służy. Co niektórzy po intensywnych zmaganiach łóżkowych ze swoją partnerką mają na boisku "miękkie nogi" - osłabiony organizm źle znosi trudy meczu. Jeden z najbardziej znanych przykładów dał legendarny piłkarz Manchesteru United, George Best. Irlandczyk tuż przed jednym ze spotkań ligowych poużywał sobie, przez co rozegrał jeden z najgorszych meczów w swojej karierze. Inny przykład pochodzi z Mistrzostw Świata w 2002 roku. Trener reprezentacji Brazylii Luiz Felipe Scolari zabronił swoim piłkarzom uprawiania seksu w czasie turnieju. Efekt? Zdobycie złotego medalu! Jednak co trener, to inna opinia. Louis van Gaal nie zabraniał piłkarzom AZ Alkmaar łóżkowych uciech i na końcu sezonu cieszyli się z mistrzostwa Holandii. - Każdy musi sam tę kwestię rozstrzygać. Jednym seks przed meczem pomoże, innym zaszkodzi - stwierdza Robert Góralczyk, trener Polonii Bytom. - Nie przeceniałbym jego wpływu na formę fizyczną, bo ważniejsze jest, jak to wpływa na psychikę piłkarza - dodaje. Przedmeczowa wstrzemięźliwość nie jest problemem - uważają piłkarskie małżeństwa. Co na to specjaliści?Prof. Violetta Skrzypulec-Plinta, seksuologSprawom seksu towarzyszy, niestety, wiele niedomówień, mitów, legend, czy wręcz fałszywych faktów, które utrwalają często bzdurne i szkodliwe teorie. By więc jasno odpowiedzieć na pytanie, czy seks pomaga zawodnikom w osiągnięciu lepszych rezultatów czy też nie - muszę stwierdzić, że stosunek seksualny przed ważnymi zawodami niestety nie jest wskazany. Jako specjalista odradzam. Oczywiście skutki takiego aktu seksualnego są uzależnione od indywidualnych warunków, na przykład od tego, czy to zawodnik postury Pudziana, czy Małysza, ale mimo wszystko lepiej cieszyć się seksem po zawodach. AGAPaweł Larysz, fizjoterapeuta Ruchu ChorzówWedług chińskiej medycyny, im dłużej wstrzymujesz się od uprawiania seksu, tym więcej masz sił witalnych przed intensywnym wysiłkiem. W rzeczywistości jednak jest tak, że piłkarze często po seksie czują się odstresowani, podnosi im się poziom testosteronu, choć nie wyobrażam sobie, aby któryś zawodnik kochał się ze swoją partnerką w dniu meczu. Są też indywidualne preferencje każdego zawodnika, zależne od wieku. Zalecane i wskazane byłoby, gdyby nie tylko piłkarze, ale w ogóle sportowcy, przed każdymi zawodami zastosowali wobec siebie 72-godzinną wstrzemięźliwość seksualną. PSZRafał Grodzicki, kapitan Ruchu Chorzów Czytałem mnóstwo artykułów na temat uprawiania seksu przed meczem. Zdania na ten temat wśród sportowców są podzielone. Jedni uważają, że im to w ogóle nie przeszkadza - czują się po nim rozluźnieni, wpływa to na nich pozytywnie. Drudzy natomiast twierdzą, że po seksie z partnerką czują się w trakcie meczu źle. Ja należę do tej drugiej grupy - przed meczem wystrzegam się sypiania z małżonką, ponieważ potem, w trakcie meczu, mam "miękkie nogi". Brak seksu raczej nie powinien powodować w nikim żadnej frustracji, bo w końcu mecz jest tylko raz w tygodniu. Nasze partnerki są bardzo wyrozumiałe. PSZPeter Hricko, piłkarz Polonii Bytom Każdy kwestie seksu przedmeczowego praktykuje tak, jak mu jest najlepiej. Próbowałem seksu przed meczem i według mnie nie ma to większego wpływu na formę piłkarza. Udowadniał to zresztą w badaniach Ian Shrier, lekarz sportowy na Uniwersytecie McGill w Montrealu. Atleci przez 12 godzin ćwiczyli na bieżni. Okazało się, że uprawianie seksu przed tak intensywnymi ćwiczeniami nie miało wpływu na kondycję fizyczną i psychiczną. W czasie mojej kariery nigdy nie doszło do sytuacji, w której rozmawiałbym z trenerami na temat przedmeczowego seksu. Najwyraźniej uznali, że nie ma sensu sprawdzanie tego. Jes-teśmy HrickoBezpośrednio przed meczem, nie uprawiamy seksu, ponieważ Peter jest wtedy na zgrupowaniu. Z tego powodu nie ma między nami żadnego problemu. Jestem w tej kwestii bardzo wyrozumiała. Choć za trenera Szatałowa, czułam się tak, jakbym żyła w ciągłym celibacie (śmiech). A co do kwestii uprawiania seksu przez piłkarzy... To indywidualna sprawa. Jeden organizm tego potrzebuje, znosi to dobrze, a na inny znosi źle. Dużo zależy od głowy piłkarza (śmiech). Najważniejsze jest to, aby piłkarz podszedł do spotkania maksymalnie skoncentrowany i przygotowany. Łóżkowe zaległości można nadrobić w czasie ligowej przerwy. PSZKatarzyna Grodzicka Czasami jest tak, że nie przeszkadza mi ten celibat przedmeczowy, a czasami po prostu nie ma innego wyjścia. Z tego powodu nigdy nie dochodziło między nami do kłótni, bo seks nie jest tematem, który powinien powodować spory w małżeństwie. On powinien sprawiać przyjemność. U obu stron powinna być na niego ochota oraz czas. Jeśli już zdarzało się nam kochać przed jakimś meczem, to mąż fizycznie nie wyglądał o wiele gorzej niż w spotkaniach, przed którymi pościliśmy. Rafała poza tym ciężko jest tak naprawdę zmusić do seksu dzień przed spotkaniem, bo jak ma w głowie mecz, to myśli już tyl-ko o tym, aby jak najlepiej się do niego przygotować. PSZPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera Takich oporów nie miał Janusz Wójcik, były selekcjoner reprezentacji Polski, który przed meczem z Anglią w 1999 r. wziął na celownik Davida Beckhama. - Tomek Iwan! - Tomek Iwan! Ty masz Śmiem twierdzić, że uczucie przedmeczowej tremy znane jest każdemu, kto kiedykolwiek grał w kosza. Pamiętacie swoje pierwsze, poważniejsze zawody? Pamiętacie jak lewa ręka się wyłączyła i nie umiała kozłować, a policzki paliły od napływającej krwi? Na redakcyjnej skrzynce mailowej co chwila znajdujemy listy podobnej treści. Czas mija, a temat wciąż powraca… Mistrz worka “Witam (…) potrzebuję rady (…) mój problem jest taki: gdy idę czasami na orlika pograć z kumplami na luzie to jest wszystko ok, siada mi większość rzutów, wchodzę na kosz i asystuję. Tak samo jest na WF’ie. Zawsze proszę pana, abyśmy grali w kosza. Gdy się zgadza, to jest po prostu [ocenzurowano]. Gram tak, jak potrafię najlepiej i nawet nieźle mi to wychodzi… …ale gdy przyjdą zawody, bądź sparing z doświadczonymi graczami, chwyta mnie stres, jestem przestraszony i po prostu nic mi nie wychodzi. Jestem wtedy jakby innym człowiekiem. Załamuje się psychicznie, nic nie mówię. Bardzo Was proszę, abyście dali mi jakąś radę, jak zwalczyć ten stres. Z góry dziękuję i pozdrawiam.” Z tego miejsca, chcielibyśmy Was, Drodzy czytelnicy, poprosić o pomoc w udzieleniu sensownej odpowiedzi na to trudne pytanie. Być może razem uda nam pomóc chłopakowi, a przy okazji setkom innych amatorów basketu. Uprawianie koszykówki to piękna sprawa, którą jednak łatwo popsuć może swego rodzaju blokada psychiczna oraz niewłaściwe nastawienie. Wychodzimy z założenia, że każdy z nas jest inny i każdemu w sytuacji stresowej pomoże coś innego. Właściwy trening? Wizualizacja przebiegu spotkania? Rozluźnianie mięśni? Oddychanie? Intensywna rozgrzewka? Guma do żucia? Co Wy robicie, żeby przezwyciężyć przedmeczową tremę?