Zareaguj w języku niemieckim. 1. Powiedz że nigdy nie chciałabyś pracować na czarno. 2. Zapytaj jakie dokumenty musisz przynieść do urzędu miejskiego. 3. Powiedz urzędnikowi że przyjechałaś do Niemiec 7 dni temu. 4. Zapytaj czy koleżanka ma własną działalność. 5. Powiedz że Twoja siostra jest zatrudniona u niemieckiego pracodawcy. nikosianikola200 Odpowiedź:Ich würde niemals illegal arbeiten wollen Welche Unterlagen muss ich zum Gemeindeamt bringenIch bin vor sieben Tagen nach Deutschland gekommenHast du dein eigenes Geschäft?Meine Schwester arbeitet für einen deutschen Arbeitgeber More Questions From This User See All
Umlauty to trzy literki: ä, ö, ü. Wyglądają jak literki a, o, u z dodanymi dwoma kropeczkami na górze. W języku niemieckim służą one do oznaczenia zmiany brzmienia samogłosek. Na przykład literka “a” z umlautem “ä” wymawiana jest jako “e” z dodaną literą “a”. Podobnie z literą “o” z umlautem “ö”. Złóż
Tworzenie pytań w języku niemieckim W języku niemieckim zdanie pytające tworzymy albo przez postawienie na pierwszym miejscu w zdaniu czasownika w formie osobowej lub przez zastosowanie zaimka pytającego lub zaimka pytającego w połączeniu z przykładów obrazujących tworzenie pytań w języku niemieckim: - Machst du eine Reise? (Jedziesz w podróż?) - Gehst du mit ihm ins Kino? (Idziesz z nim do kina?) - Möchten Sie Tee oder Kaffee? (Życzy sobie Pan kawę czy herbatę?) - Was machst du eigentlich? (Co właściwie robisz?) - Wohin gehst du mit ihm? (Gdzie ty z nim idziesz?) - Wie heißt du? (Jak się nazywasz?) - Wofür interessierst du dich? (Czym się interesujesz?) - Worüber denkst du nach? (Nad czym się zastanawiasz?) - Wozu brauchst du das? (Do czego tego potrzebujesz?) W języku niemieckim nie ma zaimka pytającego "czy". Pytania, które po polsku rozpoczynamy tym pytajnikiem, tworzymy po niemiecku przez inwersję. Treffen wir uns am Wochenende? (Czy spotkamy się w weekend?) Fahren wir im Sommer ans Meer? (Czy pojedziemy latem nad morze?) Znaczenie "czy" ma w języku niemieckim spójnik "ob". Występuje po nim końcowy szyk zdania, tzn., że czasownik wędruje na koniec pytań w języku niemieckim za pomocą spójnika "ob" - czy: Er fragt, ob er ins Kino gehen kann? (On pyta, czy może iść do kina?) Ich überlege mir, ob ich das gut gemacht habe? (Zastanawiam się, czy dobrze to zrobiłam.) Deine Mutter fragt, ob du heute nach Hause kommst? (Twoja mama pyta, czy dzisiaj wracasz do domu?) Könntest du mir nicht sagen, ob er das geklaut hat? (Możesz mi powiedzieć, czy on to ukradł?)
Początki języka niemieckiego w formie, jaką znamy dziś, przypadają na okres germańskiej wędrówki ludów i rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa (około roku 600 n.e.). W wyniku drugiej przesuwki germańskiej doszło do wyodrębnienia staro-wysoko-niemieckiego. Ponadto przesuwka przyniosła ważny przełom w historii języka
Alfabet języka niemieckiego Ciekawostka Najczęściej w niemieckich wyrazach trafiająca się literą jest litera E, drugą pod względem częstotliwości – N. Najrzadziej w wyrazach spotykana jest litera Q. Zresztą, średnia częstotliwości powtarzania się liter jest niezależna od gatunku, w jakim tekst został napisany, czyli bez względu na to, czy to jest poezja, proza czy nawet techniczna instrukcja obsługi, częstotliwość występowania liter jest taka sama. A takie pary liter jak ER i EN także często się powtarzają, zwłaszcza w końcówkach. Najczęściej występujące zestawienia trzech liter to SCH i DER. Alfabet języka niemieckiego Alfabet języka niemieckiego (niem. das deutsche Alphabet) obejmuje 26 zwykłych liter łacińskich i 3 litery z umlautem (Ä-ä, Ö-ö, Ü-ü) oraz specyficzną małą literę „ß“ r (niem. Esszett, po polsku wymawiamy „escet“). Zatem litery niemieckiego alfabetu są takie: A/a: [a] J/j: [jɔt] S/s: [ɛs] Ä/ä: [ɛ] lub A-Umlaut K/k: [ka] ß: [escet] B/b: [bė] L/l: [ɛl] T/t: [tė] C/c: [tsė] M/m: [ɛm] U/u: [u] D/d: [dė] N/n: [ɛn] Ü/ü: [y] lub U-Umlaut E/e: [ė] O/o: [o] V/v: [faʊ] F/f: [ɛf] Ö/ö:[ø] lub O-Umlaut W/w: [vėː] G/g: [gė] P/p: [pė] X/x: [iks] H/h: [ha] Q/q: [ku] Y/y: ['ʏpsilɔn] I/i: [i] R/r: [ɛr] Z/z: [tset] Specyfika wymowy Umlauty ä = [ä] das Mädchen ö = [ö] schön ü = [ü] die Küche, y = [ü] der Typ Dyftongi Ei = [ai] ein, mein, sein, Rhein Ey, ay w nazwach własnych też wymawiane jak [ai] Heyne, Bayern eu/äu = [oi] die Leute, die Bäume, das Bräu ie = [y] die Liebe, das Bier Spółgłoski chs/x = [ks] sechs, fix z = [c] das Herz , die Zeit, zwei f/v = [f] fragen, der Vater s = [z] (dźwięcznie) sagen, sieben, singen ß = [ss] (bezdźwięcznie) heißen, der Spaß p, t, k są to spółgłoski aspirowane, a to znaczy, że trzeba je wymawiać z bardzo wyraźnym i mocnym przydechem: parken, Punkt, Galopp; Kind, Katze, danke; Thema, Tante, retten. Inne osobliwości wymowy e – zamknięte: lesen , die Erde, das Komitee, die Allee ch – może być wymawiane twardo i miękko: jak Ach dźwięk:das Dach, das Buch jak Ich dźwięk:der Chirurg, ich, der Cherubin jak [k] dźwięk:der Charakter, der Chor Państwo słusznie zauważyliście: po a, o i u wymawiamy twardo, przed i po i oraz e – miękko, na początku wyrazu najczęściej jak dźwięk [k]: Jesus Christus, der Charakter, das Chromosom, die Chronik, der Chlorkalk. h po samogłoskach – niewymawiana, tylko wydłuża samogłoskę sehen, froh -ig – na końcu wyrazu = [ich] richtig, wichtig qu = [kw] das Quadrat , die Quelle sch = [sz] die Schule, der Schnee s przed p (na początku wyrazu) = [szp] das Spiel, die Sprache s przed t (na początku wyrazu) = [szt] der Student, der Sturm tsch = [cz] Deutschland, tschüs, Tschechien, Tschernobyl w = jak polskie [w] die Wahl, das Wort Wszystkie samogłoski podwojone i samogłoski przed h są wymawiane długo: das Meer, leer, fahren, lehren. Samogłoski są wymawiane krótko przed spółgłoskami podwojonymi, przed ck i na końcu wyrazu: kommen, packen, die Blume. Dźwięk [l] zawsze wymawiany jest miękko (bardziej miękko niż angielskie l). Wyjaśniam: koniuszek języka dotyka mniej więcej środka podniebienia twardego: laut, lachen, leben, die Liebe, lustig Na końcu wyrazów dźwięk [sz] zawsze jest wymawiany twardo: kritisch, praktisch, solidarisch. WYPRÓBUJ ZA DARMO
W języku niemieckim istnieje wiele czasowników nieregularnych, ale niektóre z nich są bardziej powszechne i często używane w codziennym języku. Oto kilka przykładów najczęściej używanych czasowników nieregularnych: 1. sein (być): – Infinitiv: sein – Präteritum: war – Partizip II: gewesen.
Germanizmy w języku polskim 1200 800 Diana Korzeb Diana Korzeb 25 września 2015 30 sierpnia 2021 Pamiętam początki nauki języka niemieckiego, kiedy wszystko było nowe. Rodzajniki der, die, das. Słówka bequem, Tisch, Heft, Buch. Nowe litery ä, ö, ü, ß. W końcu inna wymowa Vater, Brüder, Wohnung. W tym gąszczu nowości każde znajome słówko było na wagę złota. Naukę trochę ułatwiała mi szkolna znajomość angielskiego i…germanizmy. Chociaż z obecności tych drugich nie zdawałam sobie początkowo sprawy, a niektóre zdarza mi się odkrywać dopiero teraz. Na pewno nie raz słyszysz, że praktycznie każdy język jest jak żywy organizm. Nie tylko ewoluuje sam z siebie, ale podlega też silnym wpływom sąsiednich języków, bądź tego języka, który jest w danym momencie na topie. Obecnie jest to bez wątpienia angielski, ale kiedyś był to francuski czy choćby łacina. Ze względu na naszą trudną historię z naszym w zasadzie największym sąsiadem, Niemcami, język polski najeżony jest germanizmami i to czasem w takich miejscach, w których w ogóle się ich nie spodziewamy. Przygotowałam dla Ciebie listę germanizmów podzieloną na kilka kategorii. Starałam się wyszukać słowa, które są najbardziej podobne do oryginału i te najbardziej znane. Jeśli chcesz poznać więcej germanizmów, to sprawdź link podany w źródłach. Zapewne zastanawiasz się, skąd taka mnogość niemieckich zapożyczeń w dziale miejsko-budowlanym. Pamiętasz ze szkoły lekcję historii o lokacji miast na prawie niemieckim? Kiedyś nie można było ot tak sobie założyć miasta, potrzebne do tego były odpowiednie rozporządzenia i reguły. To właśnie z tego powodu tak wiele słów związanych z budową miasta pochodzi z języka niemieckiego. Budownictwo blacha – das Blech cegła – der Ziegel dach – das Dach farba – die Farbe gwint – das Gewinde hak – der Haken kabel – das Kabel kielnia – die Kelle kit – der Kitt komin – der Kamin lochy – das Loch (dziura) lufcik – die Luft (powietrze) luka – die Lücke sala – der Saal smarować – schmieren sznurek – die Schnur szpachla – der Spachtel szufla – die Schaufel szyba – die Scheibe rura – das Rohr warsztat – die Werkstatt Dom komoda – die Kommode regał – das Regal sofa – das Sofa szlafrok – der Schlafrock szlafmyca – die Schlafmütze szuflada – die Schublade Gotowanie, kuchnia bigos – der Beguss (zalewanie wodą) breja – der Brei (papka, kleik) brytfanna – die Bratpfanne (patelnia) cukier – der Zucker flaszka – die Flasche (butelka) kajzerka – die Kaisersemmel (bułka „cesarska”) kartofel – die Kartoffel szynka – der Schinken Miasto i prawa miejskie arsenał – das Arsenal burmistrz – der Bürgermeister gmina – die Gemeinde grunt – der Grund handel – der Handel jarmark – der Jahrmarkt kasa – die Kasse kiermasz – die Kirmes kino – das Kino knajpa – die Kneipe lada – der Laden (sklep) plac – der Platz ratusz – das Rathaus sołtys – der Schultheiß stempel – der Stempel szyld – das Schild wójt – der Vogt Inne baki/baczki – die Backen (policzki) bumelować – bummeln bursztyn – der Bernstein cel – das Ziel fajnie – fein (drobny, doskonały) fałsz – falsch herszt – herrschen (rządzić) kac – der Katzenjammer majstersztyk – das Meisterstück malować – malen obcas – der Absatz radzić – raten smakować – schmecken szacować – schätzen szpic – die Spitze szwagier – der Schwager wihajster – Wie heißt er? (Jak mu tam? Jak on się nazywa?) wyklarować – klar (jasny, przejrzysty) Zawody drukarz – der Drucker drukować – drucken farbiarz – der Färber kelner – der Kellner kanclerz – der Kanzler mistrz/majster – der Meister rycerz – der Ritter Powyższy wpis powstał z połączenia dwóch akcji blogerów kulturowo-językowych: W 80 blogów dookoła świata i wrześniowego Miesiąc Języków. Przez cały wrzesień przygotowywaliśmy wpisy o różnych językach widzianych z perspektywy kraju i języka, o których piszemy. Jeśli interesują Cię pozostałe wpisy, to kliknij w tagi bądź linki poniżej. Pozostałe wpisy z tego cyklu: Polsko-austriacki przekładaniec, Fałszywi przyjaciele, Francuskie zapożyczenia w języku polskim, Polskie akcenty w języku francuskim, Najsłynniejszy Gruzin w Polsce, O tym jak i dlaczego Hiszpanie uczą się polskiego, Polska okiem Norwega, Szwedzkie słowa w języku polskim, Czy przybył już poseł Lechistanu?, MAM NEWSA czyli ile angielskiego jest w polskim, Włoszki, które pokochały Polskę, Czy wiesz, co mówisz (po włosku)?! Rozkład jazdy na ten miesiąc: (wtorek) – angielski (piątek) – chiński (poniedziałek) – francuski (czwartek) – kirgiski (niedziela) – niemiecki (środa) – rosyjski (sobota) – szwedzki (wtorek) – włoski (piątek) – polski Źródła: (de Vincenz, A. / Hentschel, G.: Das Wörterbuch der deutschen Lehnwörter in der polnischen Schrift- und Standardsprache. Göttingen – Oldenburg.)
. 609 658 411 46 466 203 751 482
zareaguj w jezyku niemieckim